Παραλληλισμοί εποχών

 

‎'' Δεν έχει απομείνει ούτε μία νησίδα ελευθερίας σ’ αυτόν τον δύστυχο τόπο.

Αν τουλάχιστον μέσα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, ένας επέθαινε από αηδία, σιωπηλοί θλιμμένοι με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία. Όμως ούτε αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει στην “Πρέβεζα” των ημερών μας. Είναι όλοι τόσο πολύ και τόσο βαθειά μπολιασμένοι με την χολή και το δηλητήριο της ηθικής τους αναλγησίας, που δεν τολμούν ούτε καν να δώσουν ένα τέλος στην ξέφρενη τροχιά της προδοσίας τους. Γλοιώδη στόματα, υποκριτικά, ανυποψίαστα, μηδενικά πλάσματα και γι' αυτό προνομιούχα ''.

Κώστας Καρυωτάκης 1896 - 1928

ΕΝΑ ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη

Η μυγδαλιά


Έχει στον κήπο μου μια μυγδαλιά φυτρώσει
κι είν' έτσι τρυφερή που μόλις ανασαίνει·
μα η κάθε μέρα, η κάθε αυγή τηνε μαραίνει
και τη χαρά του ανθού της δε θα μου δώσει.

Κι αλίμονό μου! εγώ της έχω αγάπη τόση...
Κάθε πρωί κοντά της πάω και γονατίζω
και με νεράκι και με δάκρυα την ποτίζω
τη μυγδαλιά που 'χει στον κήπο μου φυτρώσει.

Αχ, της ζωούλας της το ψέμα θα τελειώσει·
όσα δεν έχουν πέσει, θα της πέσουν φύλλα
και τα κλαράκια της θε ν' απομείνουν ξύλα.
Την άνοιξη του ανθού της δε θα μου δώσει

Κι όμως εγώ ο φτωχός της είχ' αγάπη τόση...