Στιχο-κηρήθρες

Σελίδες από μια χαμένη επανάσταση που στα περιθώρια γράψαμε κι εμείς τη ζωή μας.

Τάσος Λειβαδίτης

Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για κείνον.

Μαρία Πολυδούρη

Θά 'ρθει μιὰ μέρα ποὺ δὲ θά ῾χουμε πιὰ τί νὰ πούμε / Θα καθόμαστε απέναντι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια / Η σιωπή μου θα λέει: Πόσο είσαι όμορφη, μα δε βρίσκω άλλο τρόπο να στο πω. 

Μανώλης Αναγνωστάκης(1925-2005)

- Οὐτοπία.- Μὰ ὅμως ἀναιρέσαμε τὸ δάσος.- Βροχὲς μανάδες ... Ἄραχλε!


Nίκος Καρούζος

Ανδρείκελα

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.


Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,
ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.

Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,
η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.
Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα,
ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
πόνος μας,
για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα...


Κώστας Καρυωτάκης

“Οι  λογισμοί της ηδονής είναι πουλιά / που νύχτα μέρα διασχίζουν τον αέρα”
Α. Εμπειρίκος

Κι αν γύριζε ο χρόνος πίσω στην αρχή/ όπως γυρίζει πίσω μιά βιντεοκασέτα/ το ίδιο αδέξια, με την ίδια ταραχή/ τα ίδια θα κάναμε, ασ' τα και γάμησέ τα.
Τίτος Πατρίκιος

Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Ναζίμ Χικμέτ

Και να αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε, ήσυχα-ήσυχα κι απλά. Καταλαβαινόμαστε τώρα-δε χρειάζονται περισσότερα. Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί, θα βρούμε αυτά τα λόγια, που παίρνουν το ίδιο βάρος, σ' όλες τις καρδιές, σ' όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα: σύκα, και τη σκάφη: σκαφη κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: "τέτοια ποιήματα, σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα". Αυτό θέλουμε και εμείς. Γιατί εμεις, δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου απ' τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε, για να σμίξουμε τον κόσμο.
 
Γιάννης Ρίτσος

Πάρε μου το ψωμί, αν θες,
πάρε μου τον αγέρα, μα
μη μου παίρνεις το γέλιο σου.

Το γέλιο σου, Publo Neruda