Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2015

Τρίκαλον σώμα...




Του Βασίλη Καραγιάννη



Εάν ποτέ έπαιρνε υπόσταση το προπολεμικόν σχέδιον επέκτασης της Σιδηροδρομικής γραμμής -άρχιζε από Θεσσαλονίκη διχαζόταν στο Αμύνταιον προς Φλώρινα και κατέληγε στην Κοζάνη- προς Καλαμπάκαν, το περίφημον τραίνο της Καλαμπάκας που έμεινε κυρίως στους αποκριάτικους σχολιασμούς της πόλεως Κοζάνης και στους φανούς της - ως το μνημειώδες ανέφικτον στο παρόν και στο μέλλον - θα είμασταν στην ωραία πόλη των Τρικάλων τακτικοί επισκέπτες. Μια πόλη που μας θέλγει τόσον με το Ληθαίο ποτάμι, τις παρόχθιές του ωραιότητες, τα ενδότερα της παλιάς και νέας πόλεως, τους ανθρώπους της, τους λίγους έστω που γνωρίσαμε, αλλά αγαπάμε.
Στην πόλη μας δεν έχουμε ποτάμι για να μας διασχίζει πολλαπλώς και να συμβαίνουμε ως όντα στις όχθες του, και στις γέφυρές του, κι έτσι ζηλεύουμε την πόλη αυτή άχρι φθόνου υγιεινού, αρκούμενοι στις διαπιστώσεις της Βουλγάρας ποιήτριας την οποία καταλαβαίνουμε που τόσο μας νοιώθει. «Είναι η καρδιά μου λυπημένη σαν πόλη που δεν έχει ποτάμι...»)
Μας μένουν οι φίλοι της πόλης αυτής (πτερόεντα δώρα ή φευγαλέες διακοσμήσεις) με την όποια σχέση κι επαφή μας, οι οποίοι μας χώνουν στην αύρα τους δια του εντύπου λόγου, και της ασύρματης επικοινωνίας. Γλυκιές εκκρεμότητες αιωρούμενες ή διαλυόμενες στις ομίχλες του ποταμού, δίπλα ή κι ενώπιον του ωραίου ποιητού «Κλαύδιου Μαρκίνα», δηλ. Γ. Αργυρόπουλου που συμπαθώ, ας πούμε. 
Περαστικός κάπου κάπου ή επισκέπτης της μιας βραδιάς εξωραϊζω ίσως τα συνηθισμένα καθημερινά τοπία της πόλεως με μια διάθεση που εξηγείται μ’ αυτό που συμβαίνει στις φευγαλέες ή περαστικές αγάπες. 
Πιό συγκεκριμένα κι ενδεικτικά σκύβω στου ποιητού Ηλία Κεφάλα (το σπίτι του στο Μέλιγο, λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα, είναι ένα μουσείο βιβλιοευταξίας), την ανθρώπινη ουσία, τη δοκιμιακή και πεζογραφική του ακεραιότητα, ο οποίος με το τελευταίο βιβλίο του για την πόλη του «Τρίκαλα 1951-1969...» εκδ. Γαβριηλίδη, μας καταγοήτευσε. Ενα βιβλίο που παρόμοιό του όλοι θέλουμε να γράψουμε και το οποίο μας βάζει ενώπιον των χαμένων καταστάσεων νοσταλγίας, ευκρινώς και επίμονα. Αναφέρομαι δε και στους ποιητές που τον ακολουθούν ή τον συνοδεύουν της πόλης του (τακτικά δημοσιεύουν και στη δική μας Παρέμβαση) Γεωργία Κολοβελώνη, Αλέξα Παρασκευή) αλλά και τους λίγους αναγνώστες του περιοδικού που μοιράζονται μ’ εμάς το ακριβό, γλυκό μας φαρμάκι και τους νοιώθουμε μέλη της ευρείας μας οικογένειας.
Ο Ηλς Κφλς οργώνει και στα δικά μας άλλοτε χρόνια κι αγαπημένα χώματα, για τα οποία θέλουμε να κάνουμε κι εμείς την όμοια σύνοψη-σύναξη, αλλά μονίμως αναβάλλουμε. Ας είναι όμως κι έτσι! Μέσα από το βιβλίο αυτό πονά κι η μνήμη μας, περνά κι η δική μας ψυχή κι αυτό είναι η αξία του και το κέρδος μας. Ετσι είναι άλλωστε η λογοτεχνία, φορές λυτρώνει, άλλες πληγώνει ή και σ’ αναγκάζει, με αδημονία, για μια αγαπητική συνύπαρξη με τον άλλο και τους άλλους, να επιβιβάζεσαι σε λεωφορεία της τεθλασμένης οδικής γραμμής Κοζάνη, Γρεβενά (στάση στο γρεβενιώτικο παζάρι της Παρασκευής δίπλα από τον ρέοντα ημιπαγωμένο Γρεβενίτη κι έναν τροχονόμο που έδιδε μαθήματα θεατρικής απαγγελίας με το μονόπρακτο «Η διασταύρωση», και τον Αντώνιο Γρεβενών των Δυτικομακεδονικών χρονικών και περιχώρων ), Καλαμπάκα, Τρίκαλα, να ‘ρθεις και να μετάσχεις στη λογοτεχνική, φιλολογική ακολουθία των φίλων που λαμβάνει χώρα σ’ ένα χώρο τόσον ωραίο όπως είναι το βιβλιοπωλείο ΚΗΡΗΘΡΕΣ του αγαπητού κ. Κοτρώνη, αγρυπνία μυσταγωγική και δέηση υπέρ του φίλου Αντώνη Κάλφα και του «Εκ πείρας έρωτός» του, βιβλίον λίαν καλόν κι ωφέλιμον ψυχικώς...
- Μα που λοιπόν φωλιάζει τόση αγάπη; (211ον ενάριθμον Α.Κ.)
Εκεί κι εδώ κι αλλού...



Ο Βασσίλης Καραγιάννης είναι ο εκδότης του περιοδικού Παρέμβαση της Κοζάνης

Αναδημοσίευση

Από τη σελίδα του λόγιου εκδότη Βασίλη Καραγιάννη στο φβ.

https://www.facebook.com/paremvasi/posts/10152995809624481:0

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2015

Ας ξεκινήσουμε ποιητικά



Εκ πείρας έρωτας



Η καινούρια συλλογή του Αντώνη Κάλφα






Ποιητική η πρώτη εκδήλωση του  2015 στις Κηρήθρες.
Την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015, στις 8,15 μ. μ  θα παρουσιαστεί το βιβλίο Εκ πείρας Έρωτος, του Αντώνη Κάλφα. Θα μιλήσουν  ο ποιητής Ηλίας Κεφάλας, ο εκδότης Βασίλης Καραγιάννης και ο ίδιος ο ποιητής. Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παρέμβαση.








Από τη ζωή των ανθρώπων απουσιάζει η ποίηση. Πρόκειται για μια απώλεια που αναπληρώνεται από τον παράδεισο ή από τη γη, που είναι ένα σώμα ποιητικό.

Το βιβλίο περιλαμβάνει 333 μικρά ποιήματα, ποιητικούς προορισμούς ή αφορισμούς, ερωτήσεις ζωής για τον έρωτα ή απαντήσεις για τη ζωή. Πρόκειται για υψηλή ποίηση, απόσταγμα λες του χρόνου.

Θα χτίσουμε τον κόσμο με όσο σώμα διαθέτουμε. Γιατί έχει πεθάνει όποιος δεν νοιώθει τον ήλιο

Κάθε δίστιχο ή τρίστιχο αφορμή για προβληματισμό.

Πρέπει να ασκείσαι στην αγάπη. Δωρεάν χορηγείται μόνο το σώμα.

Και:

Μην έχεις αυταπάτες. Δεν ζούνε πια οι παλιοί μαστόροι (ο Πολύκλειτος, ο Παύλος Πικασσό, ο Χαλεπάς) να πλέξουνε την τέχνη τους φτιάχνοντας ναούς της ομορφιάς ή ένα δίχτυ για το σώμα σου. Γι αυτό βολέψου με τους στίχους μου.



Ο Αντώνης Κάλφας

Ο Αντώνης Κάλφας γεννήθηκε το 1956 στην Κατερίνη, όπου και ζει. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, μεσαιωνική και νεότερη ελληνική λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων και εργάζεται από το 1990 ως φιλόλογος στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση.
Έχει γράψει τα ποιητικά βιβλία:


- "Έκταση της αισθηματικής ηλικίας" (1980)
- "Πρωταθλητές μικρών αποστάσεων" (1985)
- "Σημειώσεις για την αθωότητα" (1992)
- "Ωδή στην ευρύχωρη απώλεια" (1995)
- "Πληγώματα και φαρμακείες" (2002)
- "Χρόνια της ομίχλης" (2006) και τις μελέτες: "Ο μαθητής ως αναγνώστης" (1993, 1998), "Η εκδοτική δραστηριότητα στην Πιερία" (1918-1999), "Συμβολή στην καταγραφή της μακεδονικής βιβλιογραφίας. Βιβλία - φυλλάδια (2000), "Ο Συνοικισμός Ευαγγελικών της Κατερίνης" (1923-2000), "Τοπική ιστορία και κίνηση των θρησκευτικών ιδεών" (2001) (σε συνεργασία με τον Πάρη Παπαγεωργίου).

Από το 1996 διευθύνει τις εκδόσεις "Τα Τραμάκια".


Δείτε τα βιβλία του εδώ