.......γιατί έτσι αγάπησα πιο πολύ τους ανθρώπους
“ Έχεις παρακολουθήσει ποτέ αρχαιολογική ανασκαφή’’ με ρώτησε.
“Ποτέ!”
“Τότε δεν ξέρεις τι χάνεις. Δεν ξέρεις πως νοιώθεις, για παράδειγμα, μπροστά σ’έναν αρχαίο τάφο που σου αποκαλύπτεται ύστερα από αιώνες. Νομίζεις ότι οι νεκροί του σου μιλούν όπως οι ήρωες ενός μυθιστορήματος. Σου διηγούνται με κάθε τρόπο τις ιστορίες τους, ιστορίες προσωπικές οικογενειακές. Τα αντικείμενα που τους περιβάλλουν δηλώνουν με τη σειρά τους αισθήματα αγάπης και τρυφερότητας που μοιράζονταν με όσους άφησαν πίσω τους πεθαίνοντας. Ο Τζόναθαν ισχυριζόταν πάντα πως κάθε ανασκαφή αποτελεί στην ουσία καταστροφή. Τις περισσότερες φορές ανόσιοι τυμβωρύχοι μας έχουν προλάβει στο διάβα του χρόνου και χωρίς κανέναν σεβασμό έχουν συλήσει βάρβαρα τον τάφο. Στην αρχή με πονούσε αυτό το θέαμα. Στη συνέχεια , το συνήθισα. Άλλωστε και η αρχαιολογία είναι ένα είδος καπηλείας. Ίσως και στις δύο περιπτώσεις οι νεκροί μας ενοχλούνται εξίσου. Από την άλλοι όμως νοιώθεις πως αυτοί οι ανώνυμοι σκελετοί που εγκαταβιώνουν στο σκότος λαχταρούν μια μέρα να δουν ξανά το φως και να μας μιλήσουν για τη μακρινή, άγνωστη ζωή τους. Αν με ρωτήσεις τι αγαπώ πιο πολύ, την αρχαιολογία ή τους ανθρώπους, θα σου πω την αρχαιολογία, γιατί έτσι αγάπησα πιο πολύ τους ανθρώπους’’.
Άρια Ο Κόσμος από την αρχή, Δημήτρης Στεφανάκης, 2013
[...Προσωπικά, μου είναι αδύνατον να ζήσω χωρίς την τέχνη μου. Αλλά ουδέποτε την έβαλα πάνω απ'όλα. Αντιθέτως μου είναι απαραίτητη γιατί συνυπάρχει με τον καθένα και μου επιτρέπει να ζω, έτσι όπως είμαι, στο ίδιο επίπεδο με όλους. Η τέχνη δεν είναι για μένα μια απόλαυση μοναχική. Είναι ένα μέσο για να αγγίζω τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, προσφέροντάς τους μια προνομιακή εικόνα για τους κοινούς πόνους και τις χαρές. Και αυτός που που συχνά επιλέγει τη μοίρα του καλλιτέχνη επειδή αισθάνεται διαφορετικός, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι δεν θα τονώσει την τέχνη και την διαφορετικότητά του παρά μόνον αποδεχόμενος την ομοιότητά του με όλο τον κόσμο...]
Α.Καμύ, Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας(17/11/1913-4/1/1960)
“ Έχεις παρακολουθήσει ποτέ αρχαιολογική ανασκαφή’’ με ρώτησε.
“Ποτέ!”
“Τότε δεν ξέρεις τι χάνεις. Δεν ξέρεις πως νοιώθεις, για παράδειγμα, μπροστά σ’έναν αρχαίο τάφο που σου αποκαλύπτεται ύστερα από αιώνες. Νομίζεις ότι οι νεκροί του σου μιλούν όπως οι ήρωες ενός μυθιστορήματος. Σου διηγούνται με κάθε τρόπο τις ιστορίες τους, ιστορίες προσωπικές οικογενειακές. Τα αντικείμενα που τους περιβάλλουν δηλώνουν με τη σειρά τους αισθήματα αγάπης και τρυφερότητας που μοιράζονταν με όσους άφησαν πίσω τους πεθαίνοντας. Ο Τζόναθαν ισχυριζόταν πάντα πως κάθε ανασκαφή αποτελεί στην ουσία καταστροφή. Τις περισσότερες φορές ανόσιοι τυμβωρύχοι μας έχουν προλάβει στο διάβα του χρόνου και χωρίς κανέναν σεβασμό έχουν συλήσει βάρβαρα τον τάφο. Στην αρχή με πονούσε αυτό το θέαμα. Στη συνέχεια , το συνήθισα. Άλλωστε και η αρχαιολογία είναι ένα είδος καπηλείας. Ίσως και στις δύο περιπτώσεις οι νεκροί μας ενοχλούνται εξίσου. Από την άλλοι όμως νοιώθεις πως αυτοί οι ανώνυμοι σκελετοί που εγκαταβιώνουν στο σκότος λαχταρούν μια μέρα να δουν ξανά το φως και να μας μιλήσουν για τη μακρινή, άγνωστη ζωή τους. Αν με ρωτήσεις τι αγαπώ πιο πολύ, την αρχαιολογία ή τους ανθρώπους, θα σου πω την αρχαιολογία, γιατί έτσι αγάπησα πιο πολύ τους ανθρώπους’’.
Άρια Ο Κόσμος από την αρχή, Δημήτρης Στεφανάκης, 2013
[...Προσωπικά, μου είναι αδύνατον να ζήσω χωρίς την τέχνη μου. Αλλά ουδέποτε την έβαλα πάνω απ'όλα. Αντιθέτως μου είναι απαραίτητη γιατί συνυπάρχει με τον καθένα και μου επιτρέπει να ζω, έτσι όπως είμαι, στο ίδιο επίπεδο με όλους. Η τέχνη δεν είναι για μένα μια απόλαυση μοναχική. Είναι ένα μέσο για να αγγίζω τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ανθρώπων, προσφέροντάς τους μια προνομιακή εικόνα για τους κοινούς πόνους και τις χαρές. Και αυτός που που συχνά επιλέγει τη μοίρα του καλλιτέχνη επειδή αισθάνεται διαφορετικός, πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι δεν θα τονώσει την τέχνη και την διαφορετικότητά του παρά μόνον αποδεχόμενος την ομοιότητά του με όλο τον κόσμο...]
Α.Καμύ, Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας(17/11/1913-4/1/1960)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου